ΠΕΡΙ ΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΤΙΝΩΝ ΑΛΛΩΝ - AFTER ALOSIN ALLOFRON ΕΝΝΙΟΤΕ ΚΑΙ ΑΦΡΩΝ

        Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου Βιβλία και «Λόγοι»

7/1/17

Για τα Θεοφάνεια

 

Μετά τη Βάπτιση Του ο Θεάνθρωπος, αναχώρησε από τον Ιορδάνη «πλήρης Πνεύματος Αγίου». Ο τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, ο Υιός και Λόγος του Θεού όταν έγινε τέλειος άνθρωπος, το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας όταν καταδέχτηκε να γεννηθεί από την 16εξάχρονη Παρθένο Μαρία στο Σπήλαιο της Βηθλεέμ, καταδέχτηκε επιπλέον να έχει πνευματική πρόοδο ως προς την ανθρώπινη φύση του! Γράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς για τον Ιησού, πριν γίνει δώδεκα ετών, ότι, «το δε Παιδίον ηύξανε και εκραταιούτο Πνεύματι» (Λουκ. 2,40) και ο ίδιος Ευαγγελιστής τελειώνει τη διήγηση του για τη Βάπτιση του τριαντακονταετούς Ιησού με την πληρορφορία ότι, «Ιησούς δε πλήρης Πνεύματος Αγίου υπέστρεψεν από του Ιορδάνου και ήγετο εν τω Πνεύματι εις την έρημον» (Λουκ. 4,1). Αφού πέρασε από την έρημο, από τους πειρασμούς, όπου αποδείχθηκε ότι δεν έχει εξουσία πάνω του ο Πονηρός, άρχισε να δρα στη κοινωνία.

Οι «καλικάντζαροι», υποτίθεται, βρίσκονται στο κέντρο της γης, πριονίζουν το «δένδρο της ζωής», τα Χριστούγεννα βγαίνουν στην επιφάνεια της γης και ο αγιασμός των Θεοφανείων τους διώχνει. Τα Φώτα βαπτίζονταν πολλοί χριστιανοί προς τιμήν της Βάπτισης του Χριστού. Από εκεί μας έμεινε το έθιμο να βουτάνε άνθρωποι στα αγιασμένα νερά. Βουτούσαν για να βαπτιστούν. Όταν πλέον ήταν όλοι βαπτισμένοι, νηπιοβαπτισμός γάρ, άρχισαν να βουτάνε απλώς σε ανάμνηση, για το έθιμο, και, για να έχει ενδιαφέρον, άντε ποιός θα βρει, ποιός θα πιάσει πρώτος το σταυρό.

Όσο ήταν κανείς κατηχούμενος αγωνιζόταν εναντίον των παθών, περνούσε την κάθαρση και όταν είχε αποκτήσει αρκετή πείρα σε αυτόν τον αγώνα, τον προέτρεπαν να βαπτιστεί. Κατήχηση κυρίως η άσκηση, η πρόοδος στον κατά των παθών αγώνα. Δεν τους βάπτιζαν, όταν είχαν μάθει το μάθημα, όταν επιτυχώς περνούσαν από γραπτές και προφορικές περί της διδασκαλίας της πίστεως εξετάσεις, αλλά όταν παρουσίαζαν απτά σημάδια ότι επίκειται απελευθέρωση από την τυρανία των παθών. Με το βάπτισμα, που λέγεται και φώτισμα, έμπαιναν στο στάδιο του φωτισμού, γεννιώταν στη καδριά το θείο Βρέφος, ένιωθε ο χριστιανός ζωντανά μέσα του τα σκιρτήματα του θείου Βρέφους και εκείνη η Χάρη καθάριζε την καρδιά και μεταμόρφωνε τα πάθη σε αρετές, η φιλαυτία γινόταν φιλοθεΐα και φιλανθρωπία. Έτσι μάλλον προέκυψε η ονομασία Φώτα, η μέρα που πολλοί φωτίζονταν, η μέρα που πολλοί γίνονταν Χριστιανοί.

Οι χριστιανοί πλέον βαπτιζόμαστε μικροί, νήπια, χωρίς προσωπική επιλογή, χάρη των ήδη χριστιανών γονέων. Με τη βάπτιση, θα λέγαμε, το νήπιο αποκτά ένα βιβλιάριο με άπειρα χρήματα. Αλλά ο Θεός σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου. Κρύβεται η Χάρη του Βαπτίσματος και περιμένει την ελεύθερη επιλογή του ανθρώπου. Ανέτως ανέτα, οι περισσότεροι, καταχωνιάζουμε το βιβλιάριο, είμαστε δυνάμει πλούσιοι, αλλά φτωχοί, φτωχότατοι, λιμοκτονούντες στη ζωή, πεινώντας και διψώντας για Ζωή.

Κάποτε, κάποιοι, αποφασίζουν να γιορτάσουν Χριστούγεννα, αρχίζουν τον αγώνα για τη θεραπεία, αρχίζουν τη μετάνοια. Μικρή ακτίνα αχνά φωτίζει το σκοτεινό υπόγειο και φαίνονται τά, μέχρι τότε, καλά κρυμμένα ερπετά, τα θηρία, τα πάθη. Αρχίζει ο άνθρωπος να θεραπεύεται και να τρέφεται, αλλά αυτό που φαίνεται αρχικά είναι τα κρυμμένα πάθη. Οι «καλικάντζαροι» βγαίνουν από τα σκοτεινά κατάβαθα της γης όπου πριόνιζαν το «δένδρο της ζωής» και εμφανίζονται θρασείς μετά τα Χριστούγεννα. Αυτό κρατάει δώδεκα μέρες, δώδεκα μήνες, δώδεκα χρόνια ... ανάλογα με τη διάθεση μας. Τα Φώτα αγιάζεται η κτίση. Εξαφανίζονται κάθε λογής σακάτικα αερικά και λούζεται το Φως της άλλης βιωτής η καρδιά κι ο κόσμος.

Οι καλικάντζαροι στα παραμύθια της γιαγιάς μπαίνουν από την καμινάδα. Η καμινάδα υψώνεται στον ουρανό. Περήφανη διάνοια γεμίζει με αιθάλη τον αέρα. «Σκέφτομαι άρα υπάρχω». Τα κύτταρα του εγκεφάλου πυρετωδώς εργάζονται να απωθήσουν τη ζωή. «Η φαντασία γέφυρα δαιμόνων». Οι καλικάντζαροι πασχίζουν στην καρδιά να κατεβούν, να πνίξουν τα αβάπτιστα παιδιά. Αειθαλείς οι λογισμοί γεμίζουν με αιθάλη την οικία. Όταν όμως ο θνητός προχωρήσει στη μετάνοια, όταν φτάσει στο Φως, η καμινάδα καθαρίζει από την αιθάλη. Η καύση είναι τέλεια. Σύντηξη. Άφθονα, φθηνά τα πρώτα υλικά. Πολλαπλάσια ενέργεια χωρίς απόβλητα, χωρίς ραδιενέργεια. Λειώνει η καρδιά από αγάπη. Το μυαλό περιορίζεται στον πραγματικό του ρόλο. Δεν κυβερνά την ύπαρξη. Δεν χτίζει ιδεολογίες, κοσμοθεωρίες, μεταφυσικές ακροβασίες. Γεμάτη αγάπη η καρδιά χρησιμοποιεί το δυνατό μυαλό, ή όποιο, για να μεταφέρει το χαρμόσυνο μήνυμα στον κόσμο. Τότε έχουν εξαφανιστεί οι «καλικάντζαροι», δεν νεκρώνουν την καρδιά, δεν κινδυνέυει το Παιδί. Τότε ο θνητός ζει, Θεοφάνεια και Φώτα, Χριστούγεννα και Πάσχα και Ανάληψη, μαζί και αγιάζονται τα ύδατα και η κτίση όλη.













 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 
ΠΕΡΙ ΠΟΛΛΩΝ